مشیر همایون شهردار موسیقیدان ، آهنگساز و پیانیست اهل ایران و متولد سال 1264 می‌باشد. حتما شما هم قطعه ی محبوب «مرا ببوس» که یکی از مشهورترین ساخته های مشیر همایون شهردار است را شنیده اید. در ادامه زندگینامه نامه و آثار این هنرمند بزرگ را با یکدیگر بررسی می‌کنیم.
دوران کودکی
مشیر همایون شهردار که نام اصلی او حبیب الله شهردار است در سال 1264 در تهران متولد شد. پدر او نصرالله خان سپه سالاری از بزرگان دولتی بود و به همین دلیل از اولین اشخاصی بود که پیانو را به ایران وارد کرد. او یکی از پیانوهایی که از سفر خود به اروپا به ایران وارد کرده بود را برای منزل شخصی خودش انتخاب کرد و به همین دلیل مشیر همایون شهردار در سن شش سالگی نوازندگی ساز پیانو را آغاز کرد.
او آموزش موسیقی را نزد بهترین اساتید دوران خود آغاز کرد. پدرش زمانی که استعداد و علاقه ی او را نسبت به موسیقی مشاهده نمود آقا حسینعلی که یکی از بزرگ ترین نوازندگان تار بود را برای آموزش به فرزند خود دعوت کرد. علاوه بر نوازندگی تار مشیر همایون شهردار نوازندگی پیانو را نزد سالار معزز، نوازندگی نی را زیر نظر نایب اسدالله و همچنین سنتور نوازی را تحت تعلیم محمد صادق خان آموزش دید.
فعالیت هنری مشیر همایون شهردار
در سال 1909 ، همایون شهردار به همراه ده نفر از برترین موسیقیدانان آن زمان برای ضبط صفحه ی موسیقی به لندن رفت. آن ها در این سفر تعدادی از آهنگهای ایرانی مشهور را ضبط کردند که متاسفانه هیچ کدام از آن ها در دسترس نیست.
در سال 1312 کمپانی کلمبیا با تجهیزات ضبط موسیقی خود به ایران آمد و از مشیر همایون شهردار و تعدادی از موسیقیدانان آن زمان دعوت کردند تا در ضبط صفحه ی جدیدی از قطعات موسیقی ایرانی حضور داشته باشند.
مشیر همایون شهردار علاوه بر تولید و آهنگسازی موسیقی به مدت 22 سال در رادیو مشغول به کار بود و تا سال ها مسئولیت برنامه های هنری و نوازندگی پیانو را خودش به تنهایی بر عهده داشت.
آثار
همان طور که در بالا اشاره کردیم مشهورترین ترانه ی این موسیقیدان قطعه ی «مرا ببوس» است که شعر این قطعه از حیدر رقابی ، آواز آن از حسن گلنراقی و نوازندگی پیانو آن برعهده‌ی مشیر همایون شهردار بود. او علاوه بر نوازندگی پیانو پنجاه قطعه ی مختلف را آهنگسازی کرده است که اشعار آنها را نیز خودش سروده بود.
وی از هنرمندانی بود که تجربه ی ساخت قطعات «اپرت» را هم در کارنامه هنری خودش دارد. اپرت نوعی نمایش موزیکال است که آوازهای زیادی در آن خوانده می‌شود. از جمله مشهورترین اپرت های مشیر همایون شهردار می‌توان به اپرت «یوسف و زلیخا» و «خسرو و پروانه» اشاره کرد. ایده‌ی ساخت اپرت خسرو و پروانه از یکی از سفرهای او به فرانسه و خواندن افسانه‌ی مادام و کاملیا در ذهن او شکل گرفت.
مشیرهمایون خرم در سال 1926 نمایشنامه ای به نام «بیچاره ارومی» نوشت که موسیقی این نمایشنامه یه کمک دوستان نزدیک او یعنی درویش خان و رکن الدین خان اجرا شد و نفع خیریه به روی صحنه رفت.
از دیگر آثار این هنرمند می‌توان به صفحه های گرامافون زیر اشاره کرد:
- آوازی در چهارگاه با شهر «عیب رندان مکن ای زاهد پاک سرشت»
- آوازی در بیات ترک با شعر «سر تسلیم نهادیم به حکم و روایت»
- آوازی در افشاری با شعر «لاابالی چه کند دفتر دانایی را»
- آوازی در همایون با شعر «منم که شهره ی شهرم به عشق ورزیدن»
سبک نوازندگی
مشیر همایون شهردار سبک نوازندگی خاصی در پیانو داشت که نزدیک به سبک نوازندگی سنتور بود. شاید علت این مسئله این باشد که او مدت زیادی شاگردی محمد صادق خان را می‌کرده که بهترین نوازنده ی سنتور دوران خودش بود. او نت نویسی نمیدانست و ردیف های موسیقی را به صورت گوشی یاد گرفت و با تمرین تلاش کرد تا آن ها را عینا روی پیانو تقلید کند. او در ده سالگی نوازندگی را به خوبی می‌دانست و در تمام دوران فعالیتش به عنوان هنرمندی نوآور و خلاق شناخته می‌شد.
