ساز ماندولین چیست؟ mandolin در لغت به معنی ماندولای کوچک است. یک ساز زهی زخمه ای از خانواده ساز های لوت می باشد. این ساز به لحاظ ظاهری از گیتار کوچکتر است و توسط انگشت یا مضراب نواخته می شود. در قرن شانزده سازی به نام ماندورا وجود داشت که باعث ابداع ساز ماندولین شد. این ساز اولین بار در قرن 18 و در ایتالیا و آلمان استفاده شد و ساخت آن در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 در اروپا و آمریکا رواج یافت. در قرن 20 در اندازه های مختلفی از سوپرانو تا کنترباس ساخته شد.
ساختار و ساز ماندولین
شکل این ساز می تواند مانند اشک، دایره ای و یا تخم مرغی باشد. سوراخ صدای آن نیز می تواند دایره ای یا F شکل باشد. سازنده ی ساز پاسکال ویناچیا، شکل و اندازه اولیه این ساز را به شکل مدرن آن تغییر داد. این ساز 4 جفت سیم فلزی (8 سیم) دارد و مانند گیتار به وسیله یک سر دسته کوک می شود. گوشی های آن پشت جعبه گوشی قرار گرفته اند، بدنه ای گلابی شکل دارد که به طور عمیق منحنی شده است. پشت ساز یا مسطح است یا دایره ای شکل. صفحه انگشت گذاری این ساز پرده بندی شده و 17 پرده دارد و سیم ها به انتهای ساز متصل شده اند. خرک ساز نیز در عریض ترین قسمت آن قرار گرفته است. با توجه به اینکه شکم باعث شده فشار سیمها روی خرک بیشتر شود، این ساز یک صدای بسیار خوب و قدرتمند دارد. سرعت در مضراب زدن بین هر کدام از از جفت سیم های هم صدا یک ترمولو مشخص ایجاد می کند. با استفاده از یک صفحه پوسته ای در اطراف حفره صدای بیضی شکل شکم ساز را از آسیب با زخمه زدن حفظ می کند.
آهنگ هایی با ماندولین
گاهی در ارکسترهای اُپرا ساز ماندولین به کار می رفت مانند اُپرای اتللو اثر وردی. یک کنسرتو برای یک ماندولین و دو کنسرتو برای دو ماندولین توسط آنتونیو ویوالدی ساخته شده است. موتسارت نیز در اُپرای دون جوان از ساز ماندولین استفاده کرد و بتهوون چند سوناتا برای آن نوشت. همچنین چند سرناد برای این ساز با همراهی گیتار توسط پاگانینی ساخته شده است.
کوک ساز
به طور معمول این ساز مانند ویولن از بم به زیر کوک می شود و سل-ر-لا-می ، کوک استاندارد آن است. تولید صداهای طولانی مانند ساز ویولن توسط این ساز امکان پذیر نبوده که به مرور با استفاده از تکنیک ترمولو در نواختن آکورد ها و نت های طولانی این امکان نیز به وجود آمد.
