ناصر فرهنگ فر ، نوازنده ی برجسته ی ساز تنبک و از اعضای گروه موسیقی عارف و شیدا، در تاریخ 4 آبان ماه 1326 در شهر ری چشم به جهان گشود. خانواده ی او اهل هنر و علاقمند به موسیقی بودند، پدرش تار می‌نواخت و عموی او نوازنده ی حرفه ای تنبک بود اما با این وجود پدر با ساز زدن ناصر مخالف بود. با تمام سخت گیری ها و مخالفت های پدر، استعداد ذاتی ناصر کوچک قوی تر و سرزنده تر از آن بود که با زور و سخت گیری بتوان در جلوی آن مقاومت کرد.
او در سن هفت سالگی با همان ساده دلی کودکانه روی کوزه های گلی ضرب می‌گرفت و روح هنرمند خود را از این روش تغذیه می‌کرد تا زمانی که با حمایت عمویش و با ساز او شروع به یادگیری تنبک به صورت جدی نمود.
آموزش تنبک نوازی
ناصر فرهنگ فر آموزش تنبک به صورت مقدماتی را نزد امیرناصر افتتاح که یکی از نوازندگان سرشناس این ساز بود دید، آشنایی با این استاد و آموزش نزد او زمینه را برای ملاقات فرهنگ فر با حسین تهرانی فراهم کرد.
از همان دیدار اول، استعداد و عشق فرهنگ فر به یادگیری تنبک حسین تهرانی را مجاب کرد تا او را به شاگردی خود بپذیرد. ناصر فرهنگ فر پس از مدت کوتاهی که در جوار استاد تهرانی درس تنبک آموخت از آموزش های اساتیدی چون عبدالله دوامی، علی اکبر کاوه ، سید حسن میرخانی و سید حسین میرخانی بهره برد.
آغاز فعالیت حرفه ای ناصر فرهنگ فر
فرهنگ فر در سال 1343 کار خود را به عنوان مدرس تنبک در مرکز حفظ و اشاعه ی موسیقی آغاز کرد و در مدتی که به کار تدریس در این محل مشغول بود، تاثیرات قابل توجهی در شیوه نوازندگی ساز تنبک به جای گذاشت.
او در سال 1350 به پیشنهاد دوست صمیمی اش بهمن رجبی که خود از نوازندگان سرشناس تنبک است در برنامه ی «هفت شهر عشق» ، «گلهای تازه» و «گلچین هفته با استاد بهاری و لطف الله مجد» حضور پیدا کرد.
در آن سال ها حتی فعالان عرصه موسیقی هم به تنبک به عنوان سازی برای همراهی ارکستر نگاه می‌کردند اما فرهنگفر از آن دسته از نوازندگان تنبک بود که در روند اصلاح این طرز فکر نقش بسیار مهمی ایفا کرد.
ناصر فرهنگ فر از سال 1351 فعالیت خود را با اساتید بزرگی چون محمدرضا شجریان ، محمدرضا لطفی، داریوش طلایی، حسین علیزاده، داوود گنجه ای و پرویز مشکاتیان آغاز کرد و با همراهی این اساتید در جشن هنر شیراز برنامه های متعددی اجرا کرد. او در سال 1352 به همراه گروهی از نوازندگان مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به بلژیک رفت و با گروه باله ی موریس بژار همکاری نمود. دو سال بعد از این رویداد یعنی در سال 1354 ، ناصر فرهنگ فر به دعوت کارگردان آوانگارد آمریکایی، رابرت ویلسون برای اجرای نمایش تئاتر به نیویورک رفت.
آثار
با توجه به آثاری که از این هنرمند به جا مانده است متوجه می‌شویم که درک او از ملودی بسیار بالا بوده و همواره در اجراهای گروه نوازی به شیوه ای خیره کننده ظاهر می‌شده است. یکی از برگزیده ترین آثار او آلبوم «بسته نگار» بود که در آن آلبوم فرهنگفر با همراهی تار استاد لطفی تنبک نوازی می‌کرد. او همچنین در آثار «راست پنجگاه» ، «آستان جانان» و «بیداد» با استاد محمدرضا شجریان همکاری کرده است.
از نوازندگی تنبک تا شاعری
ناصر فرهنگ فر علاوه بر نوازندگی تنبک دستی هم در شاعری و خوشنویسی داشت. او از سن دوازده سالگی سرودن شعر را آغاز کرد و در همین سن اولین غزل خود را سرود. از تصنیف‌هایش نیز می‌توان به صورتگر چین، پیر می‌فروش و … اشاره کرد.
ناصر فرهنگفر پس از یک دوره کناره‌گیری و انزوای کاری درروز پنجشنبه 23 مرداد 1376 در 50 سالگی چشم از جهان فروبست.
