موسیقی اپرا یکی از انواع موسیقی کلاسیک است که ترکیبی از شعر، موسیقی، آواز و نمایش است. اپرا یک فرم موسیقی است که یک داستان دراماتیک را با آواز و موسیقی روایت می‌کند.
مدت زمان زیادی طول کشید تا موسیقی اپرا در نهایت به شکل فعلی خود برسد. برای شکل گیری یک نمایش اپرا باید تیم بزرگی از کارگردان، نویسنده، نمایشنامه نویس، آهنگساز، طراح صحنه، طراح لباس، نوازندگان و خوانندگان موسیقی با یکدیگر همکاری کنند.
تاریخچه اپرا
تاریخچه پیدایش اپرا به زمان وینچنزو گالیله (پدر گالیله فیزیکدان) باز می‌گردد. او در آثار نمایشی یونان باستان سه حماسه یافت که به همراه موسیقی اجرا می‌شدند. ازین رو گالیله نتیجه گرفت که تراژدی های یونانی با همراهی موسیقی اجرا می‌شوند. این نظریه باعث شد تا گروه زیادی از خوانندگان آن دوره به تقلید از درام های یونانی نمایش اپرا را به وجود آورند.
دو نفر از خوانندگان معروف آن زمان «جولیو کاچینی» و «ژاکو پری» بودند. این دو نفر به دعوت گالیله در اولین نمایش اپرا شرکت کردند. این نمایش «اپرای دافنه» نام داشت که به عنوان اولین نمایش اپرا در جهان شناخته می‌شود.
از مشهورترین آهنگسازان موسیقی اپرا که تاثیر زیادی در هنر اپرا داشت می‌توان ریچارد واگنر را نام برد. او اپراهایی را آهنگسازی کرد که هنوز هم منبع الهام مهمی برای بسیاری از آهنگسازان و هنرجویان موسیقی اپرا به شمار می‌رود.
اپرا همان تئاتر موزیکال نیست!
درست است که تئاتر موزیکال از اپرا ریشه گرفته است اما این دو در فرم اجرایی تفاوت زیادی بایکدیگر دارند. هنگام انتخاب بازیگر برای نمایش اپرا مهم‌ترین نکته‌ای که باید در نظر گرفت، مهارت آواز خواندن و دانش موسیقی بازیگر است؛ اما هنگام انتخاب بازیگران برای تئاترهای موزیکال، در کنار توجه به صدا، باید به مهارت‌های بازیگری، فیزیک بدنی و چهره آنها توجه کرد.
همچنین تفاوت دیگری که میان تئاتر موزیکال و اپرا وجود دارد این است که اپرا قوانین آوازی خاص خود را دارد و به‌هیچ‌عنوان در اپرا نباید به نثر سخنوری نمود.
همچنین ساختمان تئاتر موزیکال و موزیک اپرا نیز از یکدیگر متفاوت اند و هرکدام در ساختمانی با امکانات خاص خود به اجرا درمی‌آیند.
انواع آواز در موسیقی اپرا
- از بر خوانی «recitative» : تقلید از الگو و ریتم گفتار در خواندن اپرا از برخوانی نام دارد.
- آریا «aria» : وقتی که یک شخصیت به بیان احساسات از طریق یک ملودی روان می پردازد در واقع دارد آریا می‌خواند.
- بل کانتو «bel canto» : این سبک به زبان ایتالیایی به معنای آواز زیبا می‌باشد.
- کاستراتو «Castrato» : نوعی از اپرا است که در آن خواننده مرد صدای زیری دارد. در طول دوره باروک، پسران جوان قبل از آنها به سن بلوغ برسند، برای جلوگیری از عمیق و کلفت شدن صدا عقیم می کردند تا نقشهای اصلی این اپرا را به آنها بدهند.
انواع اپرا
اپرا کمیک یا اپرا نور
در این نوع از اپرا اغلب از نور استفاده می شود. همچنین موضوعات بسیار ظریفی برای اجرا انتخاب می شود که اغلب پایان خوشی دارند. اشکال دیگر این اپرا، اپرا بوفا «opera buffa» و اپرای کوچک یا اپرتا «operetta» نام دارند.
یک نمونه از این نوع اپرا، اپرای «La serva padrona » (دوشیزه به عنوان معشوقه) توسط جیووانی باتیستا پرگولسی است.
اپرا Serious
این اپراها اغلب بر داستان هایی در مورد قهرمانان و افسانه ها متمرکز می شوند. همچنین در این اپرا توجه ویژه ای به صدای انفرادی و سبک bel canto داده می شود. این سبک آواز خوانندگان اپرا در ایتالیا در طول قرن هفدهم شکل گرفت.
یک نمونه از این اپرای رینالدو توسط جورج فیدریک هندل است.
اپرا Semiseria
این نوع اپرا یک داستان جدی به همراه یک پایان خوب دارد. به همین دلیل است که بسیاری از مردم آن را به عنوان اپرایی که ترکیبی از عناصرکمیک و جدی دارد تعریف می کنند.
یک نمونه از این اپرا، اجرای «La gazza ladra» توسط رزینی است.
اپرا Cornique
نوعی از اپرای فرانسوی است که به جای آواز، صحبت می کنند. ایده ی اولیه این اپرا طنز بود، اما بعدها، داستان های جدی نیز استفاده می شد. مانند اپرای کارمن که توسط ژرژ بیزت به روی صحنه برده شد.
اپرا Grand
این واژه به نوعی از اپرا اشاره دارد که در قرن نوزدهم در پاریس ظاهر شد. یک نمونه از این نوع اپرا، اپرای «رابرت لو دیابی» توسط جیاکومه میربر است.
اپرا Verismo
این کلمه در واقع یه لغت ایتالیایی به معنای «واقع گرایی» است. این نمایش نوعی از اپرا است که در انتهای قرن نوزدهم ظهور کرد. شخصیت های این اجرا اغلب خوانندگان با تجربه هستند.
یک مثال برای این نوع موسیقی اپرا، اپرای «Pagliacci» توسط Ruggero Leoncavallo است.
