یوهانس برامس (Johannes Brahms) آهنگساز، پیانیست و رهبر ارکستر آلمانی یکی از برجسته ترین چهره های موسیقی دوران رمانتیک در سراسر اروپاست. شهرت و اهمیت او به حدی است که در بسیاری از موارد به همراه بتهوون و باخ به عنوان بزرگترین آهنگسازان تمام دوران ها معرفی می‌شود. البته این عنوان چنان دور از انتظار نیست زیرا یوهانس برامس علاوه بر این که پیانیستی چیره دست بود، آثار ارزشمندی برای ارکستر سمفونیک ها، ارکسترهای مجلسی، گروه های آوازی و ساز پیانو و ارگ ساخته است که بسیاری از این آثار به عنوان رپرتوار اصلی در کنسرت های کلاسیک مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای آشنایی بیشتر با زندگینامه و آثار این آهنگساز بزرگ با ما همراه باشید:
زندگینامه
یوهانس برامس متولد 7 مه 1833 در شهر هامبورگ آلمان است. پدر او برخلاف میل خانواده موسیقی را دنبال کرده بود و به عنوان نوازنده سازهای زهی فعالیت میکرد. او قبل از به دنیا آمدن یوهانس در گروه های موسیقی مختلفی نوازندگی کرده بود و این تجارب باعث شد تا او خود اولین معلم موسیقی فرزندش باشد. یوهانس در کودکی نوازندگی ویولن و ویولنسل را از پدر آموخت و در سن هفت سالگی آموزش ساز پیانو را نزد «فردریش ویلیبالد کوسل» آغاز نمود تا اینکه در سن ده سالگی اولین کنسرت خود را که اجرای یک کوئینتت برای پیانو و سازهای بادی از بتهوون بود اجرا کرد. برامس در سن دوازده سالگی اولین سونات پیانو خودش را نوشت اما این قطعه مورد استقبال خانواده و اطرافیان او قرا نگرفت زیرا همگی فکر می‌کردند که او در نوازندگی آینده ی روشن تری دارد تا آهنگسازی.
یوهانس برامس از سال 1845 به مدت سه سال علاوه بر اینکه با معلم کودکی خود یعنی «کوسل» پیانو کار میکرد، برای تکمیل آموزش های خود از استاد دیگری به نام «ادوارد مارکسن» هم کمک می‌گرفت. مارکسن از تحسین کنندگان موسیقی باخ و هایدن بود و همچنین با بتهوون و شوبرت آشنایی شخصی داشت. این استاد با تجربه که دانش و تجربیات خود را به صورت تمام و کمال در اختیار برامس قرار داده بود تاکید بسیار زیادی داشت تا ساخته‌های شاگردش بر سنت های قدیمی موسیقی اصیل کلاسیک استوار باشد.
آغاز فعالیت حرفه ای
یوهانس برامس در سال 1850 با ویولنیست مجارستانی «اده رمنی» آشنا شد. این آشنایی مقدمه ای برای شناخت موسیقی کولی و چارداش توسط او بود که در نهایت باعث خلق یکی از بهترین آثار برامس به نام مجموعه ی «رقص های مجار» شد.
یوهانس که قبلا در کنسرتو ویولن بتهوون تکنوازی های «یوزف یواخیم» را شنیده بود و شدیدا تحت تاثیر آن ها قرار گرفته بود سرانجام در سال 1853 شخصا با او ملاقات کرد و برخی ار قطعات پیانو خود را برای یواخیم نواخت. این ملاقات باعث آغاز دوستی طولانی و محکمی میان این دو نوازنده شد.
سمفونی شماره 1 برامس سرانجام در سال 1876 آماده شد، او ساخت این اثر را در سال 1960 آغاز کرده و پس از شانزده سال به پایان رساند. سبک آهنگسازی او در طی تمام این سال ها پخته تر و ظریف تر شده بود. با اینکه اولین اجرای رسمی سمفونی شماره یک با استقبال زیادی روبرو شد اما برامس همچنان ناراضی بود و بارها آن را اصلاح کرد.
برامس بیشترین شهرت خود را به خاطر ساخت چهار سمفونی به دست آورد که در بیست سال آخر عمرش آن ها را ساخته بود و او را بر صدر آهنگسازان قرن نوزدهم نشاند.
سبک موسیقی یوهانس برامس
موسیقی برامس هم در زیرشاخه ی موسیقی سنتی و چهارچوب بندی شده و هم در دسته موسیقی خلاقانه دوران رمانتیک جای می‌گیرد. این آهنگساز بزرگ برای ساخت آثار خود به طور کاملا از تکنیک ها و اصول بزرگان موسیقی کلاسیک بهره گرفته است ولی در عین حال بسیاری از آهنگسازان آن دوران او را فراتر از آهنگسازی عادی و پیرو اصول گذشته می‌دانستند.
یوهانس برامس موتیف های زیبا و عاشقانه ی بسیاری ساخت که این آثار الهام بخش بسیاری از هنرمندان نسل های آینده شد و مورد تحسین بزرگانی چون آرنولد شونبرگ و ادوارد الگار قرار گرفت.
سرانجام یوهانس برامس در روزِ سوم آوریل 1897 در 63 سالگی درگذشت و در وین به خاک سپرده شد.
