شوپن یا فردریک شوپن یکی از تاثیرگزارترین موسیقی دانان لهستانی و همچنین از برجسته ترین نوازنده های پیانو در سده نوزدهم بود. فردریک فرانسواشوپن (Frédéric Chopin) در 1 مارس سال 1810 میلادی در لهستان متولد شد. او فرم های موسیقی مختلفی را ابداع کرده است اما مهم ترین ساخته های خود را در قالب سونات پیانو، والس، نوکتورن، اتود، پرلود و پولونز به نمایش گذاشته است.
کودکی و اولین کنسرت شوپن
شوپن از مادری لهستانی و پدری فرانسوی متولد شده است و در ورشو بزرگ شد. او هنوز کودکی بیش نبود که در نوازندگی و آهنگسازی استعداد خاصی پیدا کرد و این باعث حیرت اشراف لهستان شد. قبل از 7 سالگی دو پولونز(در سل مینور و در سی بمل ماژور) نوشت، که اولی توسط پدر سیبولسکی (سرپرست مدرسه نوازنده ارگ و یکی از معدود ناشران موسیقی در لهستان) منتشر شد. او به خاطر استعداد فوق العاده خود مورد توجه سالن های کنسرت اشرافی در پایتخت قرار گرفت و به همین دلیل اولین کنسرت خود را در 8 سالگی اجرا کرد. بعدها به فراگیری تئوری موسیقی، هارمونی و آهنگسازی نزد جوزف السنر آهنگساز کتسرواتور ورشو کرد.
او همچنین درسهای حرفه ای پیانو را از زیونی استادی که از او به نیکی یاد می کرد یاد گرفت و استاد دیگری که در این زمینه به او آموزش داد و در پیشرفت او نقش به سزایی داشت ویلهلم وورفل نام داشت. ویلهلم وورفل نوازنده پر آوازه و معروف پیانو بود و درسهای ارزشمندی را در اختیار شوپن قرار داد.
فعالیت های شوپن
شوپن در سال 1829 به وین رفت و در آنجا دو کنسرت اجرا نمود. اجرای این دو کنسرت باعث شد تا او از مخاطبان خود پیام های دلگرم کننده و انتقادهایی در رابطه با آرام نواختن بیش از اندازه دریافت کند. او با بازگشت خود به ورشو، نخستین اجرا از کنسرتو پیانو در فا مینور را به نمایش گذاشت و در نشنال تئاتر هم نخستین اجرا از کنسرتو پیانو می مینور را ارائه داد. در سال 1830 مجدد به وین بازگشت تا این دو کنسرتو پیانویش را اجرا کند. او چند ماه در وین اقامت کرد و سپس در اوایل اکتبر به پاریس رفت.
در دهه 1830 پاریس کانون نهضت رمانتیک و پایتخت هنری اروپا بود. شوپن در پاریس با نویسندگانی از جمله ویکتور هوگو و با چند تن از بهترین نوازنده های پیانو از جمله فردریش کالکبرنر، فردیناند هیلر و فرانتس لیست آشنا شد. شوپن به دلیل نوازندگیش خیلی زود به محافل اشراف پاریس راه یافت. موسیقی او تا پیش از این توسط آهنگسازان بسیاری مورد تحسین قرار گرفته بود تا جایی که روبرت شومان دربارهٔ او به دیگران گفت: آقایان، کلاهتان را به احترام یک نابغه بردارید.
او فردی خوددار، خجول و از جمعیت بیزار بود چرا که او دوست داشت در محفل های خصوصی آثار خود را اجرا کند نه در تالار کنسرت. او به دخترهای خانواده های ثروتمند پیانو تدریس می کرد و از زندگی مرفهی برخوردار بود و در تجملات زندگی می کرد.
شوپن تنها پیانیستی است که تنها با سی اجرای عمومی، آوازه ای افسانه ای به پا کرد. تمام آثار وی برای پیانو بود و در آثارش تکنیک نوازندگی بالایی به چشم می خورد.
زندگی شخصی شوپن
شوپن در این مدت با رمان نویس مشهوری به نام ژرژ ساند آشنا می شود که این آشنایی دستخوش تحولی پربار بود. او 28 سال داشت و ژرژ سی و چهار سال که دلباخته ی یکدیگر شدند. در طی مدتی که این دو باهم زندگی کردند شوپن بسیاری از آثار برجسته اش را آفرید، تا اینکه در سال 1845 مشکلات زیادی در رابطه با شوپن و ساند ظاهر شد و در سال 1847 این مشکلات به قدری قوت گرفت که منجر به قطع ارتباط بین او و ساند شد.
آثار شوپن
بیش از 230 قطعه از وی به جای مانده است. همه آهنگ های شوپن برای پیانو نوشته شده است. این آثار یا به صورت تکنواز هستند یا به همراه پیانو دوم، ویولن، ویولنسل، آواز و یا ارکستر. از میان این آثار می توان به موومان سوم از سونات شماره 2 اپوس 35 اشاره کرد. آثار طولانی او همانند 4 بالاد، ۴اسکرتزو، بارکاروله۶۰، op ، فانتزی op .49، و سونات هایش مثل: آثار کوتاه تر ایمپرومتوها، مازورکاها، نوکتورنها و والسها.
سبک و متد آموزش
شوپن مانند سبک موسیقی موتزارت، بتهوون، هایدن و کلمنتی آموزش دید اما با شاگردان خود به سبک کلمنتی کار می کرد. او موتزارت و باخ را مهم ترین آهنگسازان موثر بر موسیقی خود عنوان کرده است. وی در سال 1849 در سن 39 سالگی بر اثر بیماری سل در پاریس از دنیا رفت.
