تفاوت فیدل با ویولن یکی از موضوعات مورد توجه بین هنرجویان سازهای آرشه ای است. اگر نگاهی به این دو ساز در کنار یکدیگر بیندازید، تقریبا می‌توان گفت که تشخیص تفاوت فیدل با ویولن تقریبا امری غیر ممکن است. در این مقاله قصد داریم تا این دو ساز را هم از جهت ساختمان ساز و هم از جهت سبک اجرایی مقایسه کنیم، پس اگر شما هم در مورد تفاوت فیدل با ویولن کنجکاو هستید با ما همراه باشید:
مقایسه بدنه و ظاهر
تقریبا می‌توان گفت که تمام اجزای ساختاری در ساز فیدل و ویولن یکسان هستند و فقط ممکن است در برخی موارد تفاوت های بسیار جزئی در ساختار آن ها وجود داشته باشد. مثلا یکی از موارد مربوط به تفاوت فیدل با ویولن تنظیمات آن هاست. ساز فیدل و ویولن معمولا در جنس سیم ها، شکل پل و روش کوک کردن با یکدیگر متفاوت اند.
سیم ها
در ویولن و فیدل معمولا سه نوع سیم مورد استفاده قرا می‌گیرد، سیم هایی از جنس روده گوسفند، سیم با هسته مصنوعی و روکش فلزی، سیم های فلزی و روکش سیم پیچ های فلزی. معمولا ویولنیست ها سیم هایی با جنس طبیعی مثل روده گوسفند را برای ساز خود ترجیح می‌دهند و این در حالیست که جنس سیم های فیدل غالبا فلزی است.
پل ساز
نوازندگان فیدل در اکثر موارد از یک پل اصلاح شده برای ساز خود استفاده می‌کنند، منظور از پل اصلاح شده این است که بخشی از منحنی پل ساز صاف تر شود تا نواختن همزمان چندین سیم با یکدیگر راحت تر باشد. نواختن دو یا چند نت به طور همزمان روی سیم های مجاور دابل یا تریپل نامیده می‌شود که انجام این کار به خاطر شکل خاص پل ساز در فیدل راحت تر از ویولن است.
نحوه کوک
در اینجا منظور از کوک ساز، امکاناتی است که هر ساز برای کوک کردن در اختیار نوازنده قرار می‌دهد، تفاوت فیدل با ویولن در نحوه کوک کردن به تعداد فاین تیونرها (پیچ تنظیم کننده پایین ساز) بر می‌گردد، تقریبا تمام فیدل ها 4 پیچ تنظیم کوک دارند اما در ویولن این تعداد ممکن است در مدل های مختلف متفاوت باشد، مثلا اکثر ویولن های حرفه ای فقط یک عدد پیچ تنظیم کوک و آن هم برای سیم «می» دارند.
تفاوت فیدل با ویولن
اصلی ترین تفاوت فیدل با ویولن در سبک نوازندگی این دو ساز است، فیدل معمولا در موسیقی های فولکور مثل ترانه های محلی و موسیقی کانتری به کار برده می‌شود اما ویولن همانطور که احتمالا می‌دانید یکی از سازهای اصلی موسیقی کلاسیک است.
سبک نوازندگی این دو ساز هم باهم متفاوت اند، ویولنیست های کلاسیک دقیقا همان طور که از سبک موسیقی کلاسیک انتظار می‌رود، کاملا مقید به اجرای دقیق از روی نت های موسیقی هستند، در حالیکه نوازندگان محلی فیدل تمایل دارند که کل موسیقی یا حداقل بخشی از آن را در لحظه و به صورت بداهه اجرا کنند.
در مورد آرشه کشی و انگشت گذاری هم ممکن است تفاوت های جزئی در فیدل و ویولن وجود داشته باشد، مثلا یکی از این تفاوت ها این است که فیدل نوازان با وجود اینکه با تمپوی بسیار بالا اجرا می‌کنند اما هیچ گاه از پوزیتسیون اول خارج نمی‌شوند اما در مقابل ویولنیست ها ترجیح می‌دهند از تمام امکانات صوتی ساز خود برای نواختن استفاده کنند.
