استعداد یادگیری پیانو وجود دارد؟ این ایده که بعضی از افراد با توانایی باورنکردنی به دنیا می آیند یا سریعتر از بقیه می آموزند اغلب بهانه ی بسیاری از ما است که توجیه می کنیم چرا نباید کاری انجام دهیم و میگوییم “من فقط به اندازه کافی استعداد ندارم”. ما توانایی های یک دوست را با جمله ی ساده “او بسیار با استعداد است” توضیح می دهیم. حتی اگر صحیح نباشد ، پیام این است که استعداد چیزی ذاتی است که ما با آن به دنیا آمده ایم. این یک افسانه است. هر کسی می تواند استعداد داشته باشد. مالکوم گلدول پانزده سال پیش در مورد افسانه استعداد طبیعی در محیط کار صحبت کرد و چند سال بعد این ایده را با عنوان “استعداد” به کار برد. از آن زمان، این اصل توسط محققان مختلف و روانشناسان و … از بین رفت.
آیا شما موافق هستید که استعداد “یک افسانه” است؟ وقتی با شواهد علمی روبرو می شویم، ثابت کردن اینکه استعداد چیزی است که ما با آن به دنیا آمده ایم سخت می شود. استعداد چیزی است که ما می توانیم آن را رشد و توسعه دهیم. بنابراین هر کسی در هر سنی می تواند از نظر موسیقیایی “با استعداد” شود.
بنابراین چگونه “استعداد” خود را پرورش دهیم؟
جای تعجب نیست که پاسخ به موفقیت، تمرین باشد. مالکوم گلدول این نظریه را مرتب می گوید: تمرین کاری نیست که شما با یک بار انجام دادن آن خوب شوید. کاری است که شما انجام می دهید و شما را خوب می کند.
چه بیل گیتس اعجوبه رمزگذار (کد نویس؟) و چه ظاهر شدن بیتلز در صحنه به عنوان یکی از بهترین گروه های زنده دنیا، داستان یکسان است. بیل از کودکی در حال نوشتن کد بود و بیتلز پس از ساعت ها تمرین اینگونه خوب بود. بیش از 1200 ساعت تمرین نوازندگی در هامبورگ که اغلب شش ست در روز بود.
به چه میزان تمرین نیاز دارید؟
می پرسید چقدر تمرین برای شما کافی ست؟ بستگی به این دارد که چقدر می خواهید خوب باشید. اگر می خواهید بهترین در جهان باشید، گلدول قانون 10 هزار ساعت را برای زمینه هایی از جمله ورزش و موسیقی تعریف می کند. اما وحشت نکنید، شما نیازی به بهترین بودن در جهان ندارید و منتقدان قانون 10 هزار ساعته موافقت می کنند که می توانید با کسری از آن زمان واقعا عالی شوید. آنها همچنین موافقت می کنند که کیفیت عمل بسیار مهمتر از کمیت است و با تحقیقات علمی از آن پشتیبانی می کنند. بنابراین تا زمانی که از بین طیف وسیع گزینه ها، بهترین روش را برای خود انتخاب کنید، می توانید سریع پیشرفت کنید. جیمز رودز را به یاد آورید که از کودکی پیانو آموخت، اما به مدت یک دهه کاملا نوازندگی را رها کرد. فقط دو سال بعد او در اولین رسیتال(بداهه نوازی؟) کلاسیک حرفه ای خود اجرا کرد. یا آلن راسبریدگر، روزنامه نگاری که برای اولین بار در سن 56 سالگی به سمت پیانو رفت. او موفق شد اثبات کند که تنها با گذشت یک سال می تواند Ballade شماره 1 جذاب Chopin را در یک کنسرت بنوازد.
اکنون دوباره به دوستان با استعداد خود نگاه کنید. آنهایی که دو ساز می زنند یا به سه زبان صحبت می کنند. این شانس یا ژنتیک نیست. اکنون دیگر نباید از بهانه ی استعداد استفاده کنید. برای پرورش استعداد یادگیری پیانو فقط کمی وقت و کمی تمرین لازم است. منتظر چه چیزی هستید؟ تصمیم بگیرید و آموزش را شروع کنید.
