استراوینسکی متولد 17 ژوئن سال 1882 در کشور روسیه بود. او به عقیده ی بسیاری از اهالی هنر به عنوان مهم ترین آهنگساز قرن بیستم شناخته می‌شود. وی با ساخت قطعه ی «پرنده آتشین» استعداد نبوغ خود را به همه نشان داد و در سراسر جهان شناخته شد. استراوینسکی پس از آن دست به ساخت دومین شاهکار فراموش نشدنی خود یعنی «پتروشکا» نمود و توانست تحسین بیشتری را برانگیزد.
اما نقطه عطف آثار استراوینسکی را می توان ساخت قطعه ی «پرستش بهار» دانست. او با آهنگسازی این اثر شور و هیجان جدیدی در دنیای موسیقی راه انداخت و به پربحث ترین قطعه ی هنری ساخته شده در زمان خودش تبدیل شد. ویژگی بارز این اثر منحصر به فرد بودن آن است. گویا تا آن زمان منتقدان چنین قطعه ای نشنیده بودند.
زندگی نامه شخصی
استراوینسکی در ژوئن 1882 در منطقه ی لومونوف روسیه به دنیا آمد. این منطقه، ساحلی بود که خانواده ی او ایام تعطیلات خود را در آن سپری می‌کردند.
او سومین فرزند خانواده بود و تمام دوران کودکی خود را در سن پترزبورگ سپری کرد. پدر او خواننده اپرای سلطنتی سن پترزبوگ بود و مادرش از کودکی پیانو می‌نواخت. محل زندگی خانواده او به محل برگزاری کنسرتهای اپرای سن پترزبوگ نزدیک بود به همین دلیل استراوینسکی در تمام اجراهای پدر شرکت می‌کرد. پدرش علاوه بر اینکه صدای زیبایی داشت صاحب مجموعه‌ی با ارزشی از کتاب ها و نت های موسیقی بود. به همین دلیل استراوینسکی از کودکی در محیطی فرهنگی و در یک خانواده هنری زندگی خود را سپری کرد.
ایگور استراویسکی در سن نه سالگی آموزش پیانو را آغاز کرد و توانست در مدت کوتاهی توانایی خواندن قطعات پیچیده موسیقی را پیدا کند. با وجود استعداد و نبوغ او در آموزش موسیقی، خانواده اش موافق این مسئله نبودند که او یک موسیقیدان شود به همین دلیل او را به تحصیل در رشته حقوق ترغیب کردند.
دیدار استراوینسکی با کورساکف
بنابر اصرار خانواده، استراوینسکی به مدت پنج سال در دانشگاه بین المللی سن پترزبورگ در رشته ی حقوق تحصیل کرد. در همان زمان به طور خصوصی مطالعه بر روی تئوری موسیقی را آغاز کرد. او در دانشگاه با ولادیمیر فرزند ریمسکی کورساکف، آهنگساز مشهور روسی آشنا شد.
یکسال بعد از این آشنایی، خانواده کورساکف برای تعطیلات تابستانی به آلمان رفتند. در همان زمان ایگور استراوینسکی هم برای معالجه ی پدرش به آلمان سفر کرده بود و همین مسئله به بهانه ی خوبی برای دیدارهای بیشتر او و کورساکف تبدیل شد.
او برخی از آثار خود را برای کورساکف اجرا کرد. شنیدن این قطعات چنان تاثیری بر کورساکف گذاشت که تصمیم گرفت تا استراوینسکی را به عنوان شاگرد خود بپذیرد. استراوینسکی نزدیک به سه سال از کرساکف درس موسیقی می‌گرفت و با کمک نفوذ و شهرت او آثار خود را به روی صحنه می‌برد.
آثار استراوینسکی
اولین اثر بزرگ استراوینسکی که توجه همه‌ی آهنگسازان و هنرمندان را به خود معطوف کرد قطعه ی «اسکرتسو فانتاستیک» بود. این قطعه در سال 1909 در سن پترزبورگ اجرا شد. سرگی دیاگیلف، مدیر باله روس در پاریس با شنیدن این اجرا شیفته ی پیانوی استراوینسکی شد و از او خواست تا برای گروه باله روس آهنگسازی کند.
به این ترتیب مشهورترین آثار او در سال های 1910 و 1911 برای گروه باله روس ساخته شدند. این آثار «پرنده آتشین» و «پتروشکا» بودند که برای نخستین بار در پاریس اجرا شدند و باعث شهرت او در تمام جهان شدند.
ساخت اثر بعدی او که «تقدیس بهار» نام داشت سه سال طول کشید. ساخت این اثر او را یکی از بزرگترین پیشگامان آهنگسازی مدرن تبدیل کرد. استراوینسکی در این اثر با حالتی جسورانه و خلاق از ریتم های ناآشنا و ابتدایی استفاده کرد تا از موسیقی سنتی آن زمان فاصله بگیرد.
استراوینسکی در زمان جنگ جهانی اول در سوئیس زندگی می‌کرد. او در این دوران شروع به ساخت آثاری کرد که با فرهنگ عامیانه روسیه ارتباط داشتند. قطعات «جشن عروسی» و «داستان سرباز» نمونه آثار او در این دوران هستند.
برخی از عالی‌ترین آثاری که بین دهۀ ۱۹۲۰ و اوایل دهۀ ۱۹۵۰م سـاخت، عبـارت‌اند از اپـرا ـ اُراتوریوی «اُدیپ شاه» (۱۹۲۷م)، «سمفونی مزامیر» (۱۹۳۰م)، دو سمفونی (۱۹۴۰ و ۱۹۴۵م)، بالۀ اُرفِئوس (۱۹۴۷م) و اپرای «زندگی (پیشرفت) مرد عیاش» (۱۹۵۱م).
استراوینسکی تا سن هشتاد سالگی به آهنگسازی ادامه داد و پس از آن سرانجام در سال 1971 برای همیشه چشم از جهان فرو بست.
