اکول در سنتور اهمیت بسیاری دارد چرا که باعث می شود تا اجرای درست تر و زیبایی داشته باشید. ساز سنتور یکی از سازهای سنتی موسیقی ایرانی می باشد. برای داشتن اجرای با کیفیت در نواختن سنتور و رسیدن به نتیجه ی مطلوب، یک سری نکات و تکنیک ها وجود دارد که باید به آن توجه شود. این نکات علاوه بر اصول نوشتاری مانند ریتم، اینتروال، دینامیک ، مترونومیک و .. نکات نانوشته ی دیگری مانند طرز صحیح قرار گرفتن نوازنده در حین اجرا را شامل می شود که اگر به طور صحیح رعایت نشود ناکامی در اجرا خواهد داشت.
اکول چیست؟
اکول در سنتور یکی از اجزا و موارد مهم تشکیل دهنده فن اجرا می باشد. از موارد اصلی اجرای موسیقی و از شاخصه های سبک شناسی یک نوازنده، اکول می باشد.اکول یعنی نحوه صحیح قرار گرفتن پشت ساز و به کارگیری عضلات صحیح در نوازندگی . اکول دسته بندی هایی را در نوازندگی پیانو، سازهای بادی و زهی را به وجود آورده است که اصلی ترین تقسیم آن اکول روس و اکول آلمانی می باشد.
اکول یا روش صحیح فیزیک بدن، در اجراها یکی از مهم ترین موضوعات آموزش موسیقی می باشد که از ابتدای راه فراگیری موسیقی به هنرجویان آموزش داده می شود. این آموزش ها شامل به کار گیری حرکت موثر عضلات، نحوه صحیح قرار گرفتن پشت ساز می باشد. این یک آموزش کلی می باشد که برای تمام نوازندگان یک ساز مانند پیانو مشترک است اما ممکن است در بسیاری از موارد این آموزش ها متناسب با فیزیولوژی بدن هر نوازنده مختص او خواهد بود.
اکول در نواختن سنتور
اکول در سنتور مانند سازهای دیگر، از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد چرا که در حین داشتن اجرا ، اکول نوازنده مشخص می شود. برای داشتن یک اجرای زیبا باید ساختار فیزیکی درستی در نشستن و زوایای قرارگیری دست ها و مچ داشته باشید چرا که اگر نواختن زیبایی داشته باشید اما اکول در سنتور به خوبی انجام نشود اجرای شما زیبا به نظر نمی آید. برای نواختن ساز سنتور، نوازنده باید به همه قسمت های ساز مسلط باشد و به راحتی بتواند در پوزیسیون های مختلف سنتور را بنوازد. یک سری نکات بنیادی مانند ارتفاع مناسب ساز نسبت به بدن ، مضراب نوازی ، نحوه نشستن پشت ساز وجود دارد که نوازنده باید آنها را رعایت کند.
تغییرهای جزئی در اکول
در سالیان طولانی در سبک های سنتور نوازی تغییراتی به وجود آمده است. نوازندگان سنتور در اجرای قطعات با سبک خاص، نحوه حرکت دست در تغییر پوزیسیون ها، فرم مضراب زدن و .. به توانایی کامل رسیده اند و این تغییرات از یک نوازنده به نوازنده ی دیگر انتقال داده شده است. نوازنده برای رسیدن به صدای زیبا ، راحت بودن حرکت دست ها در نواختن مجبور شده است برای رسیدن به این خواسته اش تغییرات جزئی در اکول ایجاد کند. این تغییرات جزیی شامل ارتفاع دست ها، نحوه گرفتن مضراب، فرم حرکت مضراب، تغییر زاویه مچ و آرنج و.. می باشد.
اکول در سنتور ، چه ویژگی هایی را شامل می شود؟
- نوازنده باید بر روی صندلی طوری قرار بگیرد که بر روی نیمه ابتدایی صندلی نشسته باشد و شیبی رو به جلو داشته باشد.
- ستون فقرات نوازنده باید کاملا صاف باشد و حرکت دست ها به طرفین باشد.
- سنتور باید روی میز مخصوص به خود قرار بگیرد.
- سطح میز باید صاف یا شیب کمی داشته باشد.
- حرکت عمده دست نوازنده جهت مضراب نوازی از مچ و گاهی انگشتان.
- زانوهای نوازنده در زیر میز باید به شکلی که دستان چسبیده به پهلو روی سیم پنجم قرار دارند، قرار گرفته شوند.
- پاها در نواختن سنتور کمی به سمت زیر میز و یکی از پاها به سمت جلوتر قرار می گیرد. این حالت امکان حرکت حمایتی بدن نوازنده را آسان می کند.
- زاویه درونی آرنج باید 90 درجه باشد.
- آزاد و راحت بودن عضلات دست در حین نواختن تاثیر به سزایی دارد.
- نوازنده در حین تعویض پوزیسیون می تواند کمی به سمت چپ، راست، جلو و عقب حرکت نماید.
- در حین قرار گیری نوازنده در پشت ساز ، زانوهای نوازنده باید با خط لبه زیرین میز سنتور مماس باشد.
- قرار گرفتن پاهای نوازنده در زیر میز سنتور باعث محدود کردن حرکات فیزیکی نوازنده میگردد که این عامل باعث خستگی زودرس نوازنده می شود. باز بودن پاها با زاویه ای حدود 30 درجه برای نوازندگی مناسب می باشد.
حالا که به اهمیت یادگیری و رعایت صحیح اکول در سنتور نوازی پی بردید می توانید زیر نظر استاد و به راحتی با حضور در کلاس آنلاین از آموزش درست برخوردار شوید که هم به بدن خود آسیبی وارد نکنید و هم کیفیت و زیبایی تمرین و اجرای خود را بیشتر کنید.