ستایش از آن هنرجوهایی بود که آدم را به ادامه دادن امیدوار می‌کرد؛ نه از آن‌ها که با اولین نغمه‌ها دل می‌برند و حیرت‌زده‌ات می‌کنند؛ بلکه از آن‌هایی که با صبوری و پشتکارشان، آهسته اما محکم، پیش می‌روند. دختری سیزده ساله‌، پرانرژی‌، با صبری مثال‌زدنی و عشقی بی‌پایان به پیانو. هر هفته، سر وقت در کلاس آنلاین حاضر می‌شد، من از پشت مانیتور لپ‌تاپ می‌دیدمش که با چه ذوقی شروع می‌کرد به نواختن قطعه‌ای که یک هفته فرصت داشته تا تمرین کند. ادامه داستان