رضا ورزنده که نام اصلی او غلام رضا مرشد ورزنده است، نوازنده ی سنتور و موسیقیدان می باشد. او در سال 1305 در کاشان متولد شده است. رضا ورزنده نواختن سنتور را به صورت سینه به سینه نزد پدرش که مرشد زورخانه های همان شهر بود آموخته است.
درباره ی رضا ورزنده
رضا ورزنده به دلیل شغل پدرش کم و بیش با ریتم های موسیقی زورخانه ای آشنا بود اما به محض این که رادیو از سال 1319 تاسیس شد اتفاقات و کشمکش های درونی بسیاری را درون این جوان به وجود آورد و او را به تکاپو انداخت تا موسیقی هایی را که از این جعبه جادویی بیرون می آید بازسازی کند. این که در این سال ها رضا ورزنده چه آزمون و خطاهایی را انجام داده است برای کسی خیلی مشخص نیست و روایت معتبری هم وجود ندارد. چیزی که از لابه لای غبار تاریخ درباره ی مهاجرت یک باره رضا ورزنده از کاشان به تهران و حضور او در سن 25 سالگی در کنار بزرگان موسیقی ایران در رادیو مشخص می باشد به برخوردی باز می گردد که با حسین قوامی یا همان فاخته داشته است.
داستان راهیابی ورزنده به رادیو
زنده یاد حسین قوامی در سفری که به کاشان داشت، شبی از او درخواست کردند که بخواند. او در پاسخ گفت من بدون ساز نمی توانم بخوانم ولی اگر نوازنده ای باشد که من را همراهی کند برایتان می خوانم. صاحب خانه گفت نوازنده ی خاصی که بتواند شما را همراهی کند را نمی شناسم اما جوانی را می شناسم که سنتور می نوازد و به همراه پدر و برادرانش در مجالس مختلف شرکت می کنند. ساعتی بعد جوانی با جعبه سنتور وارد شد و ساز غیر استاندارد و مضراب های عجیبش را در آورد و شروع به نواختن کرد. قوامی که از شیوه نوازندگی و تسلط این جوان به ساز تعجب کرده بود اصرار کرد تا او را برای نواختن در رادیو به تهران ببرد. رضا ورزنده هم با کسب اجازه از پدر با قوامی راهی تهران شد.
با معرفی استاد قوامی، از آن پس ورزنده به عنوان نوازنده در برنامه گلها، تکنوازان و سایر برنامه های موسیقی ملی در رادیو حضوری مستمر یافت.
سبک سنتور نوازی
رضا ورزنده در سنتور نوازی سبک و شیوه ی کاملا شخصی خودش را داشت و در هنر بداهه نوازی سنتور بسیار توانا بود.از ویژگی های ساز او می توان به جملات آوازی ، ریزهای پر، تحرک بسیار در اجرای جمله ها ، سونوریته شفاف اشاره کرد. استاد ورزنده هنگام نواختن معمولا حوله ای روی سیم های سنتور عجیبش می انداخت و آنگاه روی سیم ها می نواخت. جالب است که بدانید ساز سنتور به صورت استاندارد دارای 72 سیم و 18 خرک می باشد در حالیکه ساز استاد ورزنده دارای 12 تا 13 خرک بوده است.
همکاری
استاد ورزنده در طول عمر هنری خود با هنرمندانی از جمله : ابو الحسن صبا، حسین یاحقی، منصور صارمی، مهدی خالدی، علی تجویدی، حبیب الله بدیعی، رحمت الله بدیعی، پرویز یاحقی، اسد الله ملک، جلیل شهناز، فرهنگ شریف، لطف الله مجد، جهانگیر ملک، غلامحسین بنان، محمود محمودی خوانساری، اسماعیل ادیب خوانساری، عبدالوهاب شهیدی، نادر گلچین، محمد رضا شجریان، حسین خواجه امیری(ایرج)، اکبر گلپایگانی و…همکاری داشته است.
استاد رضا ورزنده در 3 بهمن 1355 در حال نواختن سنتور در گذشت.
