چگونه ویولن بنوازیم ؟

این مقاله در تاریخ ۱۴۰۱/۰۳/۲۵ بروزرسانی شده است.

چگونه ویولن بنوازیم ؟ ویولن یکی از سازهای بسیار با ارزش و زیبا برای نواختن است. یادگیری ویولن مسیری طولانی دارد اما با صبر ، انضباط و اشتیاق ، این مراحل به شما کمک می کند تا با این ساز داستانی، مسیر موفقیت را شروع کنید.

فراهم کردن وسایل مورد نیاز

تهیه ساز

ابتدا یک ساز ویولن را بخرید یا اجاره کنید. اگر تازه کار خود را با ساز آغاز کرده اید، نیازی به صرف هزینه زیاد برای تهیه ویولن نیست، اما مانند اکثر سازها کیفیت ویولن نیز به طور کلی با افزایش قیمت بالا می رود. بودجه ای مناسب برای یک ویولن مبتدی کنار بگذارید.

اگر بزرگسال هستید، اندازه کامل یا 4/4 بخرید. ویولن یک ساز کوچک است اما اندازه های کوچکتر آن برای کاربرد خاصی وجود دارد. آنها عموماً برای کودکان خردسال در نظر گرفته شده اند، بنابراین مطمئن شوید که ویولنی که خریداری می کنید سایز کامل دارد مگر اینکه فیزیک کوچکی داشته باشید. اگر مطمئن نیستید می توانید از فروشگاه تحقیق کنید.
همچنین می توانید از فروشگاه بخواهید که طول بازوی شما را اندازه گیری کند تا ببیند به چه اندازه ویولن نیاز دارید. هنگام نگه داشتن ویولن در حالت نوازندگی، بازوی چپ خود را صاف کنید و قسمت بالای نوک انگشتان شما باید نزدیک گوشی های بالای ویولن باشد. اگر بازوی شما از بالای آن عبور کند، ویولن خیلی کوچک است.
از فروشنده معتبر خرید کنید. فروشگاه های موسیقی اعتبار خود را در فروش سازهای عاری از نقص و آسیب آشکار به خطر می اندازند. به عنوان یک مبتدی ، تا مدتی نمی توانید صدای بسیار مطبوعی از ساز خود بگیرید، بنابراین نقص در ویولن شما توسط شما قابل تشخیص نیست و ممکن است خیلی دیر نقص های ساز را متوجه شوید. بنابراین فقط از فروشگاه یا شخصی که می توانید به آن اعتماد کنید خرید کنید.

چگونه ویولن بنوازیم : لوازم جانبی را بررسی کنید

زمانی که می خواهید سازتان را خریداری کنید، ساز ویولن شما باید همراه با چهار سیم، یک آرشه و یک کیف حمل ساز باشد؛ بیشتر اوقات یک زیر چانه و یک رزین (کلیفون) برای آرشه نیز همراه دارند. در اکثر موارد ، شخصی که ویولن را به شما می فروشد از این که سیم های آن را برای شما نصب و تنظیم کند استقبال می کند. علاوه بر این، برای اطمینان از کوک بودن، مجددا گوشی ها را تنظیم می کنند. این مورد بسیار مهم است زیرا ویولن ها سازهای ظریفی هستند که ممکن است با اشتباه در کوک کردن، به آن ها آسیب برسانید.

سیم ها در سه نوع اساسی وجود دارند: روده، این جنس از سیم ها، گران و مراقبت از آن دشوار است، اما طیف پیچیده ای از صدا را ارائه می دهد. فولاد، که بلند و روشن است اما ممکن است خراشیده به نظر برسد و مصنوعی است، صاف ، شفاف و به اندازه روده قابل پیش بینی نیست. نام هر نوع به ماده اصلی مربوط می شود که سیم فلزی برای ایجاد سیم در آن پیچیده شده است. بیشتر مبتدیان باید از سیم های هسته مصنوعی مانند هسته نایلون استفاده کنند.
آرشه باید جدید باشد، یا به تازگی موی آن دوباره نصب شده باشد. با مشاهده موهای آرشه (الیاف ریز، سفید یا الیاف سفیدرنگ) و اطمینان از یکنواخت بودن و روشن بودن رنگ در تمام طول آن، می توانید این مورد را بررسی کنید. موهای آرشه باید از یک انتها به انتهای دیگر یک عرض یکنواخت داشته باشد.
آرشه ها با گذشت زمان فرسوده می شوند. در اکثر فروشگاه های موسیقی می توانید با پرداخت هزینه ای اندک آرشه خود را دوباره مو بزنید.

چگونه ویولن بنوازیم : سایر مواردی که نیاز دارید را خریداری کنید

تقریباً همه ویولنیست ها از زیر چانه استفاده می کنند که یک قطعه پلاستیکی ارزان قیمت و ارگونومیک (معمولاً سیاه) است که نزدیک پایه ویولن را می بندد و اجازه می دهد توسط چانه شما ایمن نگه داشته شود. این معمولاً هنگام ساخت ویولن به آن متصل می شود. جدا از این ، مطمئن باشید که مقداری کلیفون برای آرشه خود، یک پایه موسیقی، و یک کتاب از درس ها یا آهنگ های مبتدی خریداری می کنید.

برخی از نوازندگان ویولن ، به ویژه مبتدیان، یک بالشتک ویولن (شولدر رست) را نیز خریداری می کنند. این یک پد به عرض ویولن است که روی شانه شما و زیر ویولن قرار می گیرد و نگه داشتن آن را آسان تر می کند. بسیاری از افراد نوازندگی را با این وسیله شروع می کنند و در نهایت پس از چند سال آن را برمی دارند. اگر به نظر می رسد هنگام نواختن، ویولن در شانه شما فرو رفته است، این وسیله مناسب شماست.
نوازندگان ویولن، اگر هنگام اجرا آواز بخوانند، غالباً ویولن را در کج بازوی خود نگه می دارند و لب به لب شانه قرار می گیرد. برای آنها استراحت چانه و استراحت شانه معمولاً بی معنی است.
تیونر وسیله کوچکی است که روی گوشی های ویولن نصب می شود. برای مبتدیانی که ساز ویولن را به صورت خودآموز کار می کنند مفید است زیرا می تواند برای اطمینان از درست نواختن نت ها مورد استفاده قرار گیرد. اما همین که بدانید چگونه نت ها را بنوازید، دیگر از تیونر استفاده نمی کنید به جز برای کوک کردن و تنظیم ساز که باید سیم ها با تیونر کوک شوند. داشتن تیونر بر ویولن در اجراهای بزرگ غیرحرفه ای بنظر خواهد رسید.

چگونه ویولن بنوازیم : آموزش تکنیک های پایه

1.آرشه را محکم کنید. هنگامی که پایه موسیقی و نت خود را تنظیم کردید ، کیف ویولن را باز کرده و آرشه را بردارید. اکنون موهای آرشه باید شل باشد. موهای آن را با چرخاندن پیچ انتهایی در جهت عقربه های ساعت محکم کنید تا جایی که فاصله بین مو و چوب به اندازه کافی بزرگ باشد تا یک مداد را از نوک داخل آن عبور کند.

مو نباید خیلی شل، یا خیلی سفت باشد. مو نباید با قسمت چوبی آرشه موازی باشد، بلکه قسمت چوبی کمی به سمت مو خم شده است.
از انگشت کوچک خود برای اندازه گرفتن استفاده نکنید زیرا چربی پوست شما به مو منتقل می شود که برای گرفتن بهترین صدا از سیم ها خوب نیست.

2. آرشه را کلیفون (رزین) بمالید. کلیفون در دو نوع تیره و روشن وجود دارد. استفاده از آنها خوب است و قیمت بالایی ندارند. در آب و هوای گرمتر ، نوع روشن آن ترجیح داده می شود، در مناطق شمالی بیشتر نوع تیره توصیه می شود. اگر در آب و هوای غیر قابل پیش بینی زندگی می کنید، داشتن هر دو مورد توصیه می شود. کلیفون معمولاً یک مستطیل از مواد سخت و نیمه شفاف در محفظه کاغذ یا مقوا است که از دو طرف باز است. کلیفون را از دو طرف باز شده بگیرید و به آرامی اما با شدت آن را در طول موهای آرشه سه یا چهار بار بالا و پایین بمالید. هدف این است که مقداری از ذرات کلیفون به موها بچسبد و باعث چسبندگی آنها شود. هر زمان که تمرین می کنید باید این کار را انجام دهید.

اگر فکر می کنید کلیفون ذراتی برای چسبندگی ایجاد نمی کند، یک کلید، کاغذ سنباده، یک سکه یا هر چیز تیز دیگری بردارید و آن را کمی خراش دهید. اگر به اندازه کافی خراشیده شود، رگه های نوری خواهید دید.
مقدار زیاد کلیفون باعث می شود که آرشه خیلی خوب گرفته شود و صدای خش ایجاد کند. اگر آرشه ی خود را بیش از حد کلیفون بمالید، خوب است. فقط تا چند ساعت نواختن طول می کشد تا به سطح صحیح برگردد.
اگر موهای آرشه شما تازه تعویض شده است، ممکن است بیش از حد طبیعی به کلیفون احتیاج داشته باشد. طرف صاف موهای آرشه را روی یک سیم بکشید تا ببینید آیا بعد از سه یا چهار بار کلیفون کشیدن صدای واضحی ایجاد می کند یا خیر. اگر اینطور نیست، دو بار دیگر کلیفون بکشید.

3. کوک کردن ویولن. آرشه را لحظه ای کنار بگذارید و ویولن را از کیف آن خارج کنید. سیم ها، به ترتیب از کمترین صدا به بالاترین باید با نت های G ،D ، A و E تنظیم شوند. شما بسته به کیفیت و مارک معمولاً می توانید تیونر برقی با قیمت خوبی تهیه کنید. تنظیمات عمده را می توان با گوشی های ویولن انجام داد، اما اگر به نظر می رسد که کمی صدای آن کم است، از صفحه های فلزی ریز در قسمت پایین آن که تاندون های سیمگیر نامیده می شوند استفاده کنید تا تنظیمات خود را انجام دهید. بعد از اینکه راضی شدید، یک لحظه ویولن را به کیف آن برگردانید. شما احتمالاً دوست دارید ابتدا ویولن خود را بصورت حرفه ای کوک کنید.

برای یافتن نت های صحیح به لحن صدای تولید شده اعتماد کنید یا به سادگی فایل های صوتی را در اینترنت جستجو کنید.
همه ویولن ها تیونر خوبی ندارند ، اما می توانند توسط یک فروشگاه نصب شوند. بعضی از ویولن ها ممکن است فقط یک تنظیم کننده خوب روی سیم E داشته باشند. بعضی از نوازندگان ویولن می توانند فقط با یک تنظیم کننده خوب کار کنند ، در حالی که دیگران ممکن است بقیه را ترجیح دهند.

4. آرشه را بگیرید. از نقطه تعادل برای یادگیری نگه داشتن آرشه و یکنواختی وزن ساز استفاده کنید. هنگامی که فکر می کنید مانند یک حرفه ای آماده گرفتن آرشه هستید، قسمت میانی انگشت اشاره خود را روی گریپ (قسمت کمی پر شده چوب، معمولاً چند اینچ بالاتر از دستگیره محکم) به آرامی قرار دهید و شروع کنید. انگشت کوچک خود را روی قسمت صاف چوب نزدیک پایه قرار دهید و آن را کمی خمیده نگه دارید. انگشتان حلقه و میانی باید با قسمتهای میانی آنها مطابق با انگشت کوچک شما و نوک آنها در کنار خرک ویولن قرار بگیرد (قطعه مشکی که انگشت محکم را به مو وصل می کند). انگشت شست شما باید زیر چوب، در جلوی خرک، نزدیک یا روی موهای آرشه قرار بگیرد.

در ابتدا ممکن است کمی سخت و ناخوشایند باشد ، اما با گذشت زمان ، به عادت تبدیل می شود.
دست شما باید شل و راحت باشد و تا حدی حالت گرد داشته باشد، گویی یک توپ کوچک را در دست گرفته اید. کف دست خود را نزدیک یا روی آرشه قرار ندهید. این باعث می شود آرشه را نتوانید به خوبی کنترل کنید که با افزایش مهارت شما اهمیت بیشتری پیدا می کند.

5. ویولن را نگه دارید. با پشت صاف بنشینید یا بایستید. با دست چپ آن را از گردن آن بردارید و لبه ساز را به سمت گردن خود بیاورید. پشت ویولن را روی استخوان ترقوه خود قرار دهید و آن را با فک در جای خود ثابت نگه دارید. برای یادگیری نت ها، باید آن را به سبک گیتار نگه دارید و یک کتاب موسیقی داشته باشید که می تواند خیلی کمک کننده باشد.

فک شما، درست زیر لاله گوش (نه چانه) باید تکیه گاه و نگهدارنده ویولن باشد. این مانع از لغزیدن ساز از روی شانه شما می شود. (به همین دلیل است که به نظر می رسد نوازندگان ویولن در اجراها همیشه به سمت پایین و راست نگاه می کنند.)

6. حالت دست خود را کامل کنید. دست خود را زیر قسمت بالای گردن ویولن قرار داده و از ویولن پشتیبانی کنید تا بخش حلزونی (scroll) از شما دور شود. با قرار دادن کنار انگشت شست روی گردن (پشت تخته ی انگشت گذاری)، آن را ثابت نگه دارید و اجازه دهید چهار انگشت شما روی صفحه انگشت گذاری که صفحه سیاهی است و قسمت جلوی گردن را پوشانده است قوس بگیرد.

مراقب نحوه ی قرار گیری دست چپ خود باشید؛ جایی که مچ دست چپ شما نباید صفحه انگشت گذاری را لمس کند. اگر آن را برطرف نکنید، می تواند به یک عادت تبدیل شود که تغییر آن در آینده مشکل خواهد بود.
به عنوان یک مبتدی، دست شما باید تا آنجا که ممکن است تا گردن باشد در حالی که همچنان اجازه می دهد انگشت اشاره شما روی صفحه انگشت پایین بیاید. در نهایت، شما یاد خواهید گرفت که دست خود را به بالا و پایین بکشید تا به سرعت به نت های بالاتر برسید.

7. سیم ها را بنوازید. قسمت صاف موهای آرشه را تقریباً در نیمه راه بین پل (خرک) و صفحه انگشت قرار دهید، به طوری که مستقیماً بالای بدنه جلویی باشد. آرشه را در امتداد سیم به هر اندازه که می توانید مستقیم و به موازات پل بکشید و فشار کمی وارد کنید. باید از ویولن صدا ایجاد شود. همچنین، موهای کمان را به سمت پل با زاویه 45 درجه متمایل کنید.

فشار بیشتر برابر با صدای بلندتر است اما فشار زیاد باعث خراشیده شدن صدا می شود. فشار آهسته باید از ابتدا تا انتهای آرشه یک تن صدای پیوسته و یکنواخت ایجاد کند؛ در صورت وجود شکاف، آرشه به رزین کشیدن بیشتری احتیاج دارد.
اگر خیلی نزدیک به پل بنوازید، ممکن است صدا خراشیده به نظر برسد.
آرشه را کمی به سمت بخش حلزونی متمایل کنید. لحن شما بیشتر متمرکز شده و صدای حرفه ای تری تولید می کند.

8. تمرین نواختن سیم های باز (به ترتیب از بالا به پایین سیم های G,D,A and E). نواختن سیم های باز به سادگی سیم هایی است که بدون نوک انگشت روی آنها نواخته می شوند. گردن ویولن را در فضای بین انگشت شست چپ و انگشت اول قرار دهید. آرشه را با مچ، آرنج، شانه و نقطه تماس روی سیم درون یک صفحه نگه دارید. سیم ها را با بالا و پایین آوردن آرنج تغییر دهید تا آرشه به ارتفاع مناسب برسد. در ابتدا حرکت های کوتاه (حدود 15 سانتی متر) یا تقریباً در وسط آرشه را امتحان کنید، سپس نیمه حرکت از خرک به وسط و برگشت دوباره را انجام دهید. مسیر خود را تا حرکات کامل ادامه دهید. (Work your way up to full-length stroke)

حرکت های کوتاه و طولانی هر دو تکنیک های مهمی برای نواختن ویولن هستند ، بنابراین احساس نکنید که وقت خود را برای تمرین با حرکت های کوتاه از دست می دهید.
تمرین را ادامه دهید تا جایی که می توانید هر بار یک سیم را آرشه بکشید و سیم های دیگر را لمس نکنید. تمرین این کنترل ها مهم است تا این مشکل پیش نیاید که به طور تصادفی نتی را که نمی خواستید، بنوازید.

9. نواختن نت های دیگر را تمرین کنید. برای تسلط بر فشار و یافتن موقعیت لازم برای انگشت گذاری برای تولید نت های واضح و دلخواه، تمرین زیادی لازم است. با قویترین انگشت خود یعنی انگشت اشاره شروع کنید. فقط با استفاده از سر انگشت، بالاترین سیم (سیم E) را کاملاً پایین فشار دهید. نیازی نیست به اندازه سیم های گیتار فشار وارد کنید. مقدار متوسط اما محکم کافی است. آرشه را از روی سیم E بکشید تا نت کمی بالاتر تولید شود. اگر ویولن را به درستی در دست گرفته باشید، انگشت شما باید به طور طبیعی حدود دو و نیم سانتی متر زیر مهره (بالای تخته انگشت) پایین بیاید و یک نت F تولید کند.

نت اضافه کنید. هنگامی که توانستید یک نت واضح تولید کنید، سعی کنید نوک انگشت میانی خود را کمی پایین تر از انگشت اشاره روی صفحه انگشت گذاری قرار دهید. هر دو انگشت خود را پایین نگه دارید و یک نت بالاتر و بالاتر را بنوازید. در آخر، انگشت حلقه را جلوتر از انگشت وسط قرار دهید و مراحل را تکرار کنید. انگشت کوچک نیز استفاده می شود، اما به طور قابل توجهی تمرین بیشتری برای تسلط بر آن لازم است. در حال حاضر ، فقط در مورد سه انگشت دیگر نگران باشید.
سیم ها را اضافه کنید. چهار نت (باز ، اشاره، وسط و حلقه) را روی هر چهار سیم پخش کنید. به میزان فشاری که برای تولید یک نت واضح روی هر یک نیاز دارید توجه کنید.

10. میزان تمرین کنید. میزان به مجموعه ای از نت ها گفته می شود که به صورت پله ای بالا می روند و پایین می آیند (معمولاً 8 ، گاهی 5) که از یک نت شروع می شوند و به نسخه بالاتر یا پایینتر همان نت ختم می شوند. میزان آسان (و مفید) برای مبتدیان مقیاس D Major است که از سیم باز D شروع می شود. از آنجا انگشتان خود را به ترتیب پایین قرار دهید (همانطور که در بالا توضیح داده شد) و هر نت را بنوازید: D (باز) ، E ، F تیز ، G (که باید توسط انگشت سوم یا همان انگشت حلقه شما تولید شود). برای تکمیل مقیاس، بالاترین سیم باز بعدی را بنوازید، A، و سپس الگو را تکرار کنید بر سیم A برای نواختن B و C تیز و در نهایت D را با انگشت سوم بنوازید.

اگر به درستی نواخته شود ، مقیاس D Major (و در واقع هر مقیاس بزرگ) باید با صدای مقیاس آواز معروف “Do، Re، Mi، Fa، So، La، Ti، Do” مطابقت داشته باشد. اگر نمی دانید این چیست، آن را سرچ کنید یا فیلم موسیقی “The Sound of Music” را تماشا کنید که شامل یک آهنگ به یاد ماندنی و معروف به نام “Do Re Mi” است که آن را توضیح می دهد.
اگر به نظر می رسد صدا را درست ایجاد نمی کنید، به یاد داشته باشید: انگشت اول را به اندازه یک انگشت از مهره قرار دهید، انگشت دوم را به اندازه یک انگشت از انگشت اول قرار دهید و انگشت سوم را با انگشت دوم لمس کنید. اگر مایل هستید، از فروشگاه موسیقی یا معلم خود بخواهید که موقعیت انگشتان را با نوار سفید برای شما بچسباند، که یک راهنمای تصویری داشته باشید.
مقیاس های دیگری مانند مقیاس های جزئی، هارمونیک و حتی پنتاتونیک (5 نت) وجود دارد، اما بعداً می توانید با مطالعه و تمرین، بر آنها تسلط پیدا کنید.

11. هر روز تمرین کنید. با یک زمان کوتاه (15 یا 20 دقیقه) شروع کنید و هر روز کمی بیشتر کار کنید تا به یک ساعت برسید، تا جایی که می بینید دیگر نمی توانید زمان بیشتری برای نواختن پیدا کنید. ویولنیست های جدی معمولاً 3 ساعت یا بیشتر در روز تمرین می کنند. سپس، بسیاری از نوازندگان ویولن در آن سطح، برای نواختن درآمد کسب می کنند. به طور منطقی تا جایی که می توانید تمرین کنید و ادامه دهید. حتی به نظر می رسد نواختن چند آهنگ ساده ی به اندازه کافی خوب، می تواند ماه ها طول بکشد، اما در نهایت، همه چیز به هم می پیوندد.