غلامحسین بیگجه خانی یکی از نوازندگان برجسته ی تار و یکی از استادان مکتب موسیقی ایرانی می باشد. او در سال 1297 شمسی در محله سنجران تبریز به دنیا آمد. پدرش حسینقلی خان نام داشت که او هم در نوازندگی تار از تخصص زیادی بخوردار بود.
غلامحسین بیگجه خانی تا 6 سالگی نزد پدرش به آموختن تار پرداخت. پدر غلامحسین دلش می خواست تا پسرش در مدرسه به تحصیل ادامه دهد و خودش کارگاه فرش راه اندازی کند اما درسال 1310 به دلیل ابتلا به سرطان درگذشت و سرنوشت غلامحسین هم به کلی دگرگون شد. او وقتی فقط 13 سال سن داشت سرپرستی خانواده اش را برعهده داشت اما به پیشنهاد شاگرد پدرش رضاقلی زابلی‌آذر ترک تحصیل کرد تا خودش به غلامحسین تارنوازی را بیاموزد. بعدها با دختر رضاقلی زابلی آذر ازدواج کرد.
غلامحسین استعداد خوبی در یادگیری شفاهی موسیقی داشت به همین دلیل به محض اینکه با کوک و با پرده های تار آشنایی پیدا کرد از صفحات گرامافون تقلید کرد. او با سن کم خود دم در قهوه خانه ها می ایستاد و به موسیقی که از گرامافون پخش می شد مانند صداهای میرزاحسینقلی، درویش خان، علی‌اکبر شهنازی، ارسلان درگاهی، نی داوود و … گوش می کرد و تا خانه برای خودش زمزمه و تکرار می کرد تا آنچه را شنیده با تار خودش بنوازد.
گروه بیگجه خانی
او در طی زندگی خود با خوانندگانی چون مهدی‌خان صوتی و میرعلی‌اصغر صادق‌الوعد آشنا شد و در سال 1315 گروه سه نفره ی بیگجه خانی ، محمود فرنام و میرعلی‌اصغر صادق‌الوعد شکل گرفت.
غلامحسین در سال 1320 ازدواج کرد و در همان سال با ابوالحسن اقبال‌آذر آشنا شد وازآن سال به بعد همکاری گروه سه نفره ی بیگجه خانی، فرنام و اقبال آذر شکل گرفت.
فعالیت بیگجه خانی دررادیو
غلامحسین بیگجه خانی از سال 1324 در ارکستر فیلارمونیکِ فرقه ی دموکراتِ آذربایجان که به رهبری جهانگیر جهانگیراف تشکیل شده بود تار می نواخت. در سال 1325 که فعالیت رادیو تبریز شروع شد، او یکی از نوازندگان رادیو تبریز اعلام شد و در آنجا با آواز میرعلی‌اصغر صادق‌الوعد، توران لطفی، ابوالحسن اقبال‌آذر، فاطمه زرگری .. نیز دایره ی فرنام و تمبکِ صدیقی هم‌نوازی کرد.
درسال 1353 کارگاه موسیقی رادیو و تلویزیون مرکز تبریز دایر گشت و غلامحسین بیگجه خانی درآنجا هنرآموز تار ایرانی بود و هنرجویان به صورت شفاهی از آموخته های او بهره مند می شدند.
نخستین کنسرت و اجراها
غلامحسین بیگجه خانی در سال 1354 توسط داریوش صفوت به جشن هنر شیراز معرفی شد و با همراهی دایره ی محمود فرنام به اجرا پرداخت. در سال 1355 کنسرتی دیگر در دستگاه ماهور با همراهی کمانچه‌ی مهدی آذرسینا و دایره ی محمود فرنام اجرا کرد. بعد از اجراهای این کنسرت ،غلامحسین بیگجه خانی درایران به عنوان چهره ی هنری شناخته شد و اغلب تارنوازان برجسته ی معاصر از شیوه‌ی تارنوازی غلامحسین تأثیر پذیرفتند.
سال 1350 اوج پختگی تارنوازیِ غلامحسین بود چرا که فقط با تدریس و کنسرت روزگار خود را سپری می کرد. ایشان سال 1357 به خانه ی پدری اش درمحله ی سنجران بازگشت.
همراهی با آواز محمدرضا شجریان
درسال 1361 محمدرضا شجریان آوازی در دستگاه همایون با تار غلامحسین بیگجه خانی خواند که در سال 1364 باعنوان بیداد به شکل کاست منتشر شد.
آثار غلامحسین بیگجه خانی
- تکنوازی های اصفهان، افشاری، سه‌گاه، شور، چهارگاه، با آواز اقبال آذر
- کنسرت بیات ترک و سه‌گاه در جشن هنر شیراز
- قسمت دوم بیداد در دستگاه همایون با آواز محمدرضا شجریان
- مجموعه رنگ‌های آذربایجانی
- اجرا و ضبط دستگاه‌های ماهور، سه‌گاه، همایون و آوازهای بیات اصفهان و بیات ترک
از آخرین آثار او، کنسرت با گروه چاوش بود که درسال 1363 برگزارشد. غلامحسین بیگجه خانی کتابی هم با عنوان مجموعه آثار غلامحسین بیگجه خانی انتشارکرده است.
وفات
غلام حسین بیگجه خانی در24 فروردین 1366 درسن 69 سالگی به علت عارضه ی قلبی دربیمارستان 29 بهمن درگذشت.
