ویولن تایتانیک یکی از باارزش ترین یادگاری های به جا مانده از این کشتی عظیم و پرماجراست. اما داستان این ویولن با همه ی اشیای به جا مانده از این کشتی فرق می‌کند. حتما برایتان سوال شده که تفاوت آن چیست؟ تفاوت آن این است که هنگام غرق شدن کشتی صدای سوزناک این ساز آخرین صدایی بوده که تمام مسافران تایتانیک به آن گوش سپرده بودند. سال هاست که داستان نوازندگان تایتانیک و شجاعتی که در آن لحظات برای آرام کردن مردم به خرج داده بودند سینه به سینه بین مردم می‌چرخد. افسانه ها و روایت های زیادی درباره ماجرای آخرین موسیقی و ویولن تایتانیک وجود دارد که در ادامه درباره آن صحبت خواهیم کرد.
درباره ویولن تایتانیک
در 14 آوریل 1912 ، هنگامی که یکی از بزرگترین و پیشرفته ترین کشتی های آبی جهان در حال غرق شدن بود، رهبر گروه موسیقی والاس هارتلی با ساز ویولن خود حماسه ای آفرید که جاودانه شد. او آخرین قطعه ی موسیقی خود را نواخت و باعث شد تا این ساز معمولی به یک جسم جادویی تبدیل شود که صدای آن تا ابد در تایتانیک طنین انداز می‌شود.
هارتلی این ساز را به تازگی از نامزد خود هدیه گرفته بود و تصمیم داشت تا اولین قطعه خود در تایتانیک بنوازد. هنوز هم روی بدنه این ساز پلاکی که دیده می‌شود که روی آن این جمله نوشته شده: «برای والیس، به مناسبت نامزدیمان. ماریا» اما چه کسی فکرش را می‌کرد که این بار آخری باشد که هارتلی بتواند سازی در دست بگیرد.
آخرین قطعه موسیقی تایتانیک
در 15 آوریل 1912 ، والاس به همراه گروه موسیقی هشت نفره خود، روی عرشه کشتی ایستاد و تمام تلاش خود را برای آرام کردن مردمی که از همه طرف به سوی قایق ها می‌پریدند به کار گرفت. قطعه «خدایا به تو نزدیک ترم» یا «Nearer My God To Thee» آخرین موسیقی نواخته شده در این کشتی بود. اگر فیلم تایتانیک با بازی درخشان «لئوناردو دیکاپریو» و «کیت وینسلت» را دیده باشید ممکن است صحنه هایی از نوازندگانی که در آخرین لحظات غرق شدن کشتی در حال نواختن بودند را به یاد بیاورید.
هارتلی در لحظات آخر ساز را درون جعبه خود گذاشت و آن را در آغوش گرفت. متاسفانه او نتوانست جان سالم به در ببرد و در نهایت دو هفته بعد از غرق شدن کشتی جنازه او به همراه جعبه سازی که به بدنش بسته شده بود پیدا شد. شاید وجود هارتلی در کنار این ساز یکی از دلایلی بود که باعث شد تا تحمل چنین شرایط سرد و خشنی برای این ویولن قابل تحمل تر شود و تا حد ممکن دست نخورده باقی بماند.
سرنوشت ویولن تایتانیک چه شد؟
ماریا برانسون ، صاحب اولیه ویولن تایتانیک و نامزد والاس هارتلی در دفترچه خاطرات خود ذکر کرده بود که این ساز پس از پیدا شدن جسد هارتلی به او برگردانده شده و تا سال ها در گنجینه ی خانوادگی او باقی ماند. پس از مرگ ماریا و در سال 1935 این ساز ابتدا به یک سازمان خیریه اهدا شد و پس از چرخیدن میان افراد مختلف سال ها در اتاق زیر شیروانی یک خانواده اروپایی خاک خورد.
درباره این خانواده اطلاعات زیادی وجود ندارد اما آن ها در نهایت این ساز را برای فروش به یکی از بزرگترین حراجی های آمریکا ارائه کردند. تقریبا هفت سال طول کشید تا کارشناسان اصالت ویولن تایتانیک را ثابت کنند و طبق بررسی های به دست آمده محققان متوجه شدند که لابه لای بافت چوبی آن هنوز هم نشانی از ذرات اقیانوس به چشم می‌خورد. همچنین این مسئله تایید شده است که فرسایش موجود روی قسمت های فلزی این ساز به دلیل قوطه ور بودن در آب شور دریا ایجاد شده است و این فرسایش و زدگی با نوع فرسایش بقایای بدنه کشتی همخوانی دارد.
سرانجام در سال 2013 این ساز به حراج گذاشته شد و به عنوان با ارزش ترین اثر هنری باقیمانده از تایتانیک به فروش رسید.
