تار و سه تار جزایری ، تار و سه تار ساخته ی رامین جزایری با مهر جزایری ، نامی آشنا در صنعت ساخت تار این ساز اصیل ایرانی است. استاد جزایری متولد سال ۱۳۴۰ در تهران هستند و از شاگردان اساتیدی چون محمود فرهمند، کامران روحانی و ارژنگ ناجی می باشند. ایشان نوازندگی سه تار را از دوران نوجوانی نزد استاد محمدرضا لطفی فرا گرفتند.
رامین جزایری قبل از اینکه بصورت حرفه ای اقدام به ساخت سه تار نماید به نوازندگی سه تار بصورت حرفه ای مشغول بود اما به دلیل علاقه وافری که به ساختن ساز داشتند، نوازندگی حرفه ای را کنار گذاشتند و ساخت ساز را شروع کردند. سه تار جزایری معمولاً دارای کاسه ای کوچک از جنس چوب درخت توت یا شاه توت می باشد. در مواردی هم از چوب گردو استفاده می کنند. ولی جنس دسته ساز همواره از چوب گردو است که بر روی آن، 25 عدد پرده بسته می شود. انتقال صدا از سیم های ساز به کاسه سه تار به واسطه چوب کوچکی به نام خرک صورت می گیرد. خرک از جنس چوب شمشاد است و لرزش های مربوط به سیم را از طریق صفحه نازک به داخل کاسه هدایت می کند.
به عقیده ایشان در ساخت سه تار تراش صفحه خیلی مهم است. صفحه باید طوری تراشیده شود که نت‌های مختلف ساز از صدای زیر تا صدای بم را بتواند به خوبی تشدید کند و یک‌نواخت باشد، چرا که اگر این کار درست انجام نشود، ساز در بعضی قسمت‌های صدایی، مثلا در محدوده بم یا زیر به خوبی نمی‌خواند. در واقع تراش صفحه سه تار بسیار کار ظریف و پردقتی است. اما در تار مجموع کاسه باید با دقت و ظرافت تراشیده شود. کاسه رزنانسی ساز نقش بسیار مهمی دارد. اینکه برخی فکر می‌کنند که پوست نقش اصلی را دارد و تعیین کننده است، اشتباه است. چون ما سازهایی را دیده‌ایم که ایراد صوتی داشته‌اند و با تعویض چندین باره‌ی پوست هم مشکل‌اش حل نشده، چون مشکل اصلی از بابت تراش کاسه بوده است
سخنی از استاد در رابطه با سازگری
«سازسازی مدرسه تمام عمر است و این چیزی نیست که ما بگوییم به جایی رسیدیم و پرونده‌اش را ببنیدیم، بلکه باید مرتب روی این قضیه با چوب‌شناسان، ابزارشناسان، رنگ‌شناسان، صوت‌شناسان، موسیقی‌دانان و کلیه کارشناس‌های تخصصی این حوزه کار گروهی انجام داد. قطعا با پیشرفت سازسازی و ساخته شدن سازهای پیشرفته‌تر می‌توان به موسیقی پیشرفته‌تر و کامل‌تری رسید و این دوره، دوره‌ای طولانی است و شاید چند قرن برای ما زمان ببرد و هرکدام از ما به سهم خود می‌توانیم بخشی از این راه طولانی را بپیماییم»
استاد جزایری اعتقاد دارند آنهایی که هم ساز میسازند هم مینوازند توجهشان بیشتر جلب میشود چون عینا حاصل کار خود را میبینند کسانی که این دو عمل را با هم انجام می دهند اصولا بعد از مدتی مهارت ساز ساختنشان به نوازندگی اشان چربیده است . شاید به خاطر این است که چیزی که تولید می‌کنند، برای خودش هویتی دارد، صدایی دارد و به طور کلی برای‌شان این فرآیند ملموس است. هم‌چنین مقوله ماندگاری هم در افزایش لذت سازسازی مهم است. چون به طور کلی، مبحث ماندگاری در آثار هنری اهمیت دارد. برای مثال، یک تکنوازی خوب، ممکن است ۵ سال، ۱۰ سال عمر کند، یک تصنیف خوب ۲۰ سال تا ۵۰ سال ماندگاری داشته باشد اما یک ساز می‌بینیم بالای ۱۰۰ سال ماندگاری دارد.
جزایری از چهره‌های اصلی کانون سازسازان خانه موسیقی به شمار می‌رود و سه دوره عضو هیئت مدیره و رئیس این کانون بود و یک دوره هم در هیئت مدیره خانه موسیقی حضور داشت.
