استقلال انگشتان نوازندگان ویولن به این معنی است که آنان بتوانند هر کدام از انگشتان دست چپ خود را به طور مستقل و جدا از هم حرکت دهند. اگر شما هم هنرجوی ویولن باشید مطمئنا می‌دانید که این کار آن قدرها هم که به نظر می‌رسد آسان نیست. تقریبا تمام هنرجویان در جلسات اول آموزش در رابطه با این موضوع به مشکل بر می‌خورند و نمی‌دانند چگونه باید استقلال انگشتان خود را حفظ کنند. یعنی زمانی که یکی از انگشتان خود را روی سیم ها به حرکت در می‌آورند انگشتان دیگر هم به همراه آن انگشت حرکت می‌کند.
یکی از روش های اشتباهی که بسیاری از مبتدیان دچار آن می‌شوند این است که هنگام جابجای یکی از انگشتان خود برای آن که انگشتان دیگر او حرکتی نداشته باشند آن ها منقبض می‌کند و سفت نگه می‌دارد. این روش باعث انقباض ماهیچه های دست در مچ و کف دست هم می‌شود که در دراز مدت درد شدیدی در دست به وجود می‌آورد و به همین خاطر اصلا توصیه نمی‌شود که خودتان را به این راهکار عادت دهید.
به جای این کار ما به شما دو تمرین بسیار موثر برای استقلال انگشتان دست چپ آموزش می‌دهیم که به کمک آن ها می‌توانید به مرور زمان حرکات انگشتان خود را کنترل کنید و هرکدام از آن ها را آزادانه و بدون درگیری انگشتان دیگر حرکت دهید. هر دوی این تمرینات بدون استفاده از ساز و فقط با قرار دادن دست روی زمین انجام می‌شود. پس می‌توانید این تمرین را چندین مرتبه در روز در مترو یا حتی سرکار و کلاس درس انجام دهید.
تمرینات استقلال انگشتان نوازندگان ویولن
تمرین یک
کف دست خود را کمی قوس دهید، درست مثل قوسی که نوازندگان پیانو برای نواختن کلاویه ها روی دست خود ایجاد می‌کنند. سپس دستتان را روی میز یا یک سطح صاف دیگر بگذارید. مانند شکل بالا تمام انگشتان خود را به صورت تک تک از روی میز بلند کنید و سرجای خود قرار دهید. سعی کنید در حین بلند کردن هر کدام از انگشتان، انگشت دیگر از جای خودش تکان نخورد. زمانی که این کار را با تمرکز و دقت بالا انجام می‌هید عضلات انگشت شما تقویت می‌شوند و کنترل انگشتان به جای سیستم عصبی به دست عضلات و به اختیار شما می‌افتد.
تمرین دوم
دومین تمرین برای استقلال انگشتان ، تغییر الگوی انگشت گذاری روی میز است که در طی آن فاصله ی انگشتان به پرده و نیم پرده تغییر می‌کند. دست خود را با همان قوس و حالت تمرین پیشین روی میز بگذارید. سپس انگشت دوم را به سمت انگشت اول ببرید و پس از چند ثانیه مکث به حالت عادی خود برگردانید. سپس انگشت سوم را به سمت انگشت دوم نزدیک کنید و آن را هم پس از کمی مکث به حالت قبلی خود بازگردانید.
احتمالا این تمرین کمی سخت به نظر برسد اما در عوض بعد از چند هفته نتیجه ی آن را به طور کامل روی ساز زدن خود مشاهده خواهید کرد.
نکته ی مهمی که رابطه با هر دوی این تمرینات وجود دارد این است که در هر دوی این تمرینات انگشتان باید مستقل و جداگانه حرکت داده شوند و هنرجویان تمام تلاش خود را بکنند تا موقع انجام آن ها انگشتان دیگر از جای خود حرکت نکنند.
وقتی این تمرینات را انجام دهید متوجه می‌شوید انگشت حلقه به علت اینکه تاندون مستقلی برای حرکت ندارد سخت تر از بقیه حرکت می‌کند. اما با این وجود زمانی که تمرینات خود را ادامه دهید حتی حرکت این انگشت هم تا حد زیادی مستقل می‌شود و می‌تواند بدون درد و کشیدگی روی سیم های ویولن حرکت کند.
