بنان (غلامحسین بنان) ، استاد مشهور آواز ایران یکی از شخصیت های تاثیرگذار و ماندگار تاریخ موسیقی ایران است. ایشان در سال 1290 در تهران و در خانواده ای ثروتمند چشم به جهان گشود. از 6 سالگی به کمک مادرش که او نیز نوازنده بود نوازندگی ساز پیانو و خوانندگی را شروع کرد. پدر و مادرش اولین استادان او در این زمینه بودند. او در محضر استادان دیگری چون میرزا طاهر ضیاء ذاکرین رثایی و مرحوم ناصر سیف نیز بوده و از تعالیم آن ها بهره برده است.
در سال 1321 صدای بنان و دیگر هنرمندان از رادیو تهران شنیده شد و مردم از هنر وی استقبال نمودند. او توسط روح الله خالقی در ارکستر انجمن موسیقی شرکت داده شد همچنین از ابتدای کار برنامه ی گلهای رنگارنگ به دعوت داود پیرنیا همکاری خود را با این برنامه آغاز کرد.
استاد بنان در طول فعالیت هنری خود، حدود ۳۵۰ قطعه اجرا کرد. وی در آواز کلاسیک و قدیمی ایران استاد بود و همچنین در نغمه های جدید و مدرن نیز تسلط داشت که تصنیف ماندگار الهه ناز نشان دهنده ی راستی این ادعا می باشد. آنچه صدای او را خاص و ماندگار می کرد تحریر ها و زیر و بم های ویژه خودش بود. او را از بزرگترین اجرا کننده های آهنگ های سبک وزیری-خالقی می دانند همچنین در کنار ادیب خوانساری از بهترین اجرا کنندگان آثار استاد ابولحسن صبا و مرتضی محجوبی است. او استعداد شگفت آوری در مرکب خوانی و تلفیق شعر و موسیقی داشت که همواره مورد ستایش موسیقی دانان هم عصر خود بود.
بنان در رادیو
بنان در سال ۱۳۳۲ به پیشنهاد شادروان خالقی به اداره کل هنرهای زیبای کشور رفت و به عنوان استاد آواز هنرستان موسیقی ملی شروع به کار کرد. در سال ۱۳۳۴ رئیس شورای موسیقی رادیو شد. در آن زمان که ارکستر رادیو به رهبری «روح الله خالقی»، خوانندگی «بنان»، و با حضور «پرویز یاحقی»، «علی تجویدی» و «مرتضی محجوبی» یکی از پر فروغ ترین دوران خود را سپری کرد. وی از ابتدا در برنامه‌های گلهای جاویدان، گلهای رنگارنگ و برگ سبز شرکت داشت و برنامه‌های بسیار دیگری از این خواننده بزرگ و هنرمند به یادگار مانده است.
ماندگار ترین ترانه های بنان
از ماندگار‌ترین ترانه‌های غلام حسین بنان می‌توانیم به این موارد اشاره کنیم: «آهنگ آذربایجان» در مایهٔ شور، «آمدی جانم به قربانت» در مایهٔ بوسلیک، «الهه ناز» در مایهٔ دشتی، «بهار دلنشین» و «بوی جوی مولیان» در آواز اصفهان، تصنیف «توشه عمر» در دستگاه همایون، «یار رمیده»، «میناب»، «خاموش»، «مرا عاشقی شیدا»، «من از روز ازل»، «نوای نی» و سرود همیشه جاوید «ای ایران» در مایهٔ دشتی.
آواز ماهور با غزل سعدی به مطلع «همه عمر بر ندارم سر از این خمار مستی که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی» و آواز دیلمان با شعر سعدی به مطلع «چنان در قید مهرت پایبندم که گوئی آهوی سر در کمندم» و همچنین آواز اصفهان بر روی غزل «آمد اما در نگاهش آن نوازش‌ها نبود» از کارهای ماندگار استاد هستند.
بازیگری غلام حسین بنان
بنان مدتی را به فراگیری فن بازیگری پرداخت و به گفته ی نزدیکان استعداد زیادی در این زمینه داشت. در سال ۱۳۲۷ همراه چهره‌های معروف آن روزگار در فیلمی به نام طوفان زندگی ساخته علی دریابیگی و اسماعیل کوشان بازی کرد که داستان آن در انجمن موسیقی ملی اتفاق می‌افتد که در این فیلم بنان دو ترانه از ترانه‌های معروفش را بطور زنده اجرا می‌کند.
غلامحسین بنان غروب هشتم اسفند ماه ۱۳۶۴ در بیمارستان ایران مهر تهران درگذشت و در امام‌زاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.
